De Veluwe

Inmiddels zijn we al een ruime week op de Veluwe bij mijn ouders. De ANWB camper hebben we weer ingeleverd, ons eigen huis is verhuurd en omdat ons eigen busje nog kapot is waren we even dakloos. Morgen vliegen we al naar IJsland!! 

Na San Sebastian zijn we doorgereden richting Lacanau om daar nog wat golfjes te pakken. Maar onderweg zagen we de buitentemperatuur steeds verder oplopen. 32, 35 en op een gegeven ogenblik zelfs 39 graden! Dat werd toch wel een beetje te gek. Omdat Asturias zo’n eigen klimaat heeft vanwege de natuurlijk scheiding door het Cantabrisch gebergte hebben wij helemaal niks gemerkt van de hittegolf in de rest van Europa hihi. Bij ons was het niet warmer dan 28graden. Tot we in Frankrijk kwamen.. 39 graden was toch een beetje te veel van het goede dus zijn we lekker doorgereden. De camper had airco, iets wat ons busje niet heeft, wat een feest haha! We zijn de rest van de dag amper de camper uit geweest totdat we noordelijk genoeg waren om het aan te durven.  

Zo op reis in je campertje/busje is stiekem wel heel leuk. Je wordt elke dag ergens anders wakker en soms, als het ’s avonds donker is als je aankomt, is het ’s ochtends een verassing waar je bent beland. Eén nacht stonden we op het dorpsplein van een klein Frans boeren dorpje  waar we uilen hoorden. We besloten het geluid achterna te gaan en kwamen bij de kerk uit waar we twee witte kerkuilen vlak boven ons hoofd heen en weer zagen vliegen. Net twee spookjes, zo magisch! We hebben daar een hele tijd gestaan terwijl ze over ons heen vlogen om ze te fotograferen maar meer dan een witte waas kregen we er niet op. ’s Ochtends kwam het hele dorp water halen bij de bron op ons pleintje. De volgende dag sliepen we in de champagne streek, maar omdat we vrij laat aankwamen zagen we niet dat we vlak aan een spoorlijn stonden. Toen we al helemaal in bed lagen kwam er een enorme goederentrein langs en werden we bijna uit bed getrild, aaargh! Ok even afwachten hoe vaak dit gebeurd, en ja hoor 5 min later weer één. Alles weer ingepakt en naar een andere plek gereden, boehoe! Dat bleek de volgende ochtend de oprit van een enorm mooi champagne chateau te zijn. Omdat het nog steeds te heet was om wat dan maar ook te doen, maar doorgereden naar de Ardennen. Onderweg langs allemaal dorpjes waar ze druk bezig waren met de versieringen voor de tour de France. In de Ardennen kampeerden we aan een heel groot stuwmeer met allemaal vakantiegangers die er een feestje van aan het maken waren, picknickende moslimas, bbq-ende Belgen, mensen hadden hun tent zelfs opgezet op het asfalt van de parkeerplaats zelf. Het deed mij enorm denken aan het gemiddelde stadspark in Rotterdam in de zomer. De volgende ochtend mooi gekanood over het meer. Via Dinant, de saxofoon stad natuurlijk, naar Domburg want we hadden nog wat dagen over en er waren golven. Ondanks dat het een echte Nederlandse klotsbak was toch enorm lekker gesurft. Wat een cadeautje! De volgende dag zou het net zo zijn dus besloten om nog even te blijven en een slaapplek te zoeken. Dat was niet zo makkelijk. Nederland is helemaal niet zo goed voor busjes/campers als Frankrijk en Spanje, niks gratis kamperen! Er zijn bijna nergens gratis plekken hier. Dus dan maar een camping. Een schattige boerencamping gevonden in de buurt maar daar konden we de toilet niet legen. Doorgereden naar de jachthaven van Veere waar dat wel kon. Maar de havenmeester was nergens te bekennen. Toen we doorreden naar de camperplaats zag die er ook erg ongezellig uit. Maar er was wel een loos plek. Snel even de toilet geloosd en weer vertrokken haha daahaag! Nu die leeg was konden we net zo goed wel naar het gezellige boerencampinkje. ’s avonds een praatje gemaakt met de boer. Wat een ander leven! De beste man was zelf nog nooit op reis geweest. Ooit een keer naar Luxemburg en dat vond hij een prachtig land. Tegenwoordig gingen ze af en toe 4 dagen weg omdat zoonlief oud genoeg was om op de boerderij te passen. Van Ijsland wist hij niet waar het lag. Dan voel je je ineens heel bevoorrecht. Kunnen reizen is niet vanzelfsprekend en als je veel reislustige mensen om je heen hebt vergeet je wel eens dat er ook mensen zijn die helemaal niets van de wereld gezien hebben.  

Uiteindelijk vond ik het schattige boerencampinkje toch niet zo schattig. (Het bleek een kleine melkveehouderij) De boer wees ons er namelijk op dat er ook leuke kalfjes waren waar we even moesten kijken. Die kalfjes waren kist of box kalfjes. Stiertjes van 3 dagen oud, meteen weg gehaald bij moeders. De kalfjes bleken bij navraag de volgende week al naar het slachthuis te moeten. Ik wist wel dat het zo gaat en het is één van de redenen waarom wij zo veel mogelijk plantaardig eten, maar om die kalfjes zo te zien en het uit eerste hand van de boer te horen was heel confronteren. Ze zitten in een box zodat ze zo min mogelijk kunnen bewegen en hun vlees zo mals mogelijk blijft en ze geen spieren kunnen vormen. Deze stierkalfjes zijn het restproduct van de melkveehouderij, met stiertjes kunnen ze niks, net als met haantjes, het zijn gewoon “bij-producten” waar ze vanaf moeten en dus moeten ze zo snel mogelijk naar het slachthuis (of in het geval van haantjes worden ze meteen versnipperd) Zo draag je zelfs als goedwillende vegetariër toch nog bij aan de vleesindustrie zonder dat je het weet (ja ook als je biologische melk drinkt). Persoonlijk snap ik niet waar wij mensen de arrogantie vandaan halen om  andere levende wezens te behandelen als producten en ik heb dus ook niet lekker geslapen die nacht. Ik vraag me  ook oprecht af waarom ik in Spanje overal koeien vrij zie rondlopen in de bergen, met hoorns en met kalfjes. Waarom kan het daar wel? Ondanks dat vond ik de boer wel heel vriendelijk, het is voornamelijk het systeem wat niet klopt. Gelukkig moesten we vroeg weg want we hadden een afspraak met mooie golven rond 7u.  

Na een laatste sessie zijn we doorgereden naar ons huis omdat we wat spullen moesten ophalen. Of moet ik zeggen onze schuur, ons huis mogen we niet in want daar wonen nu uiterst vriendelijke Litouwse havenarbeiders, ze kwamen toevallig net thuis en hebben het zo naar hun zin in ons huis dat ze hun baas speciaal gevraagd hebben of ze na hun vakantie weer naar dit huis terug mogen.” Lekker veel privacy en een fijne tuin om in te roken en bbq-en” hmm, dat ze mijn bloempotten en vogeldrinkbak als asbakken gebruiken zien we maar even door de vingers haha. Wel gek om je eigen huis niet in te mogen. Natuurlijk wel even stiekem naar binnen gekeken toen ze weer weg waren maar het zag er allemaal netjes uit gelukkig. Alleen in onze tuin stond er een verassing te wachten. De buurman had in onze afwezigheid bepaald dat hij 4 meter van onze tuin in beslag mocht nemen! Er stond een keurig nieuw hek en mijn groentetuin is nu alleen een stuk zand en ligt ineens in zijn tuin! Ons eigen hek is weg gehaald en de wilgenhaag ook! Daar waren we op z’n minst gezegd niet van gecharmeerd. Ook omdat er niks met ons overlegd is. Hij had wel eens eerder laten vallen dat hij dacht dat een deel van onze tuin bij hem hoort, maar dat hij het niet erg vond als wij het gebruikten. Wij dachten toen,” Ok het zal wel” maar  hebben wel in het kadaster gekeken,waaruit bleek dat het ons stuk is. We zijn er meteen even langsgelopen en toen wezen ze op ons koopcontract. Ook dat hebben we nagelopen en daar staat ook duidelijk in dat het bij ons hoort.  Inmiddels hebben we de een kopie van de uitreksels en het kadaster afgegeven met een brief er bij. Zijn reactie was, klopt niet want de vorige eigenaar werkte bij de gemeente en heeft met het kadastar geknoeid (wat wij erg betwijfelen) grappig is dat hij zelf zegt dat de grens ligt waar de sloot ophoud (En die houd op waar de oude grens stond(?)) Zelf heeft hij ons nog niks laten zien waarop staat dat het van hem is, hij zou het nu gaan inkijken. Je zou verwachten dat hij dat doet voordat hij een hek plaats(?) Als we het er niet mee eens zijn moeten wij maar iemand van het kadaster laten komen (en betalen) Dit wordt nog leuk, ahum!  

Terugkijkend op de afgelopen 1,5 maand was het echt een heerlijke tijd. Super veel geluk gehad met het weer en we zijn zo blij dat we zo veel hebben kunnen buitenspelen. Heel veel gesurft (minstens 20 sessies), 5 keer gekanood, 5 keer gemountainbiked waarvan 1 keer downhill en talloze keren geskate en gewandeld.  Een van de weinige reizen waarvan je fitter terug komt dan je er heen ging, haha. En ik ben bijna van mijn kano angst af, jeej! (opgedaan na een nare wildwater kano ervaring een paar jaar terug) Het is een heerlijk gevoel op reis te zijn zonder dat je die druk hebt van dat je van alles wil doen en zien voor je weer terug aan het werk moet. Eindelijk eens echt de tijd hebben om te surfen wanneer er golven zijn is ook fijn. Wakker worden zonder wekker. Tijd hebben om te niksen. Geen wi-fi dus soms kijk ik gewoon een hele dag niet op mijn mobiel, jaja!  Wel werd ik er soms ook wel wat onrustig van als alles zo open is. Dan voel ik me een beetje doelloos of nutteloos. Daarom vind ik het wel fijn dat we straks een route hebben en gewoon rond een bepaalde tijd wel weer ergens moeten zijn. Een soort rode draad. Het was een goede les om te zien welke spullen en vooral kleren we echt gebruiken op reis en welke toch niet mee verder hoeven. Je bent toch altijd geneigd meer mee te nemen dan nodig en dat kan nu met het busje, maar met de motoren gaat dat niet lukken. Jaren terug liftte ik door Australië met een backpack die zo zwaar was dat ik hem zelf niet om kreeg. Daar was ik al heel snel klaar mee en in no time zaten al die “belangrijke spullen”die echt mee moesten, in een pakketje terug naar Nederland haha! Ook nu heb ik bijvoorbeeld de helft van mijn kleren helemaal niet gedragen en een heleboel keukenspullen mogen toch thuisblijven, evenals spelletjes en de helft van de boekenkast. Verder was het goed om te zien hoe veel geld we er door heen jagen. Iedere dag hebben we keurig bijgehouden in een Excel sheet wat we uit hebben gegeven en aan welke dingen, eten, slapen, brandstof, uitjes en onvoorziene kosten. Zo krijg je een goed beeld van wat we echt nodig hebben om rond te komen. Voor een slaapplek hebben we bijvoorbeeld maar twee keer betaald in de afgelopen 6 weken. Maar brandstof is wel een dingetje, en die lekkere cidertjes he! Dat slaat stiekem ook wel aan.  

Intussen doen we bij mijn ouders thuis de laatste voorbereidingen voor onze reis naar IJsland en Vancouver morgen, maar omdat we al zo lang aan het voorbereiden zijn, is het bijna niks meer. Dat scheelt wel een hoop stress, maar toch.. Zo spannend allemaal! Aargh! nog maar één nachtje, als het goed is komt de volgende blog vanuit Ijsland!