We zijn vertrokken! Althans, voor deel 1 van onze reis. Met het busje naar de Franse en Spaanse Pyreneeën. We gaan hier eerst een tijd overbruggen terwijl onze motoren naar Canada verscheept worden. En tegelijkertijd een beetje bijkomen hopelijk. Want de afgelopen weken zijn we ontzettend druk geweest met de reisvoorbereidingen. Stiekem zijn we al jaren kleine stapjes aan het doen in die richting natuurlijk, maar vooral de laatste weken was het gekkenhuis. Ondanks alle tijd die we hadden hebben we de laatste dag toch tot 2u ‘s nachts staan opruimen en inpakken. Zo’n reis voorbereiden is duidelijk een heel ander verhaal dan de gemiddelde backpackreis. Het moment dat de motoren werden opgehaald was heel apart, dan besef je je ineens dat het nu echt gaat gebeuren (afkloppen) Het is een raar idee dat er nu andere mensen in ons huis zitten en wij er zelf voorlopig niet meer in mogen!
Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk. Hebben we dat echt gedaan? Een baan en een bedrijfje achter gelaten? Auto verkocht? Poes uit logeren gestuurd? Huis verhuurd en vertrokken? Blijkbaar… De laatste week is een beetje een achtbaan, je zit de hele tijd tussen twee emoties in, de blijdschap van het op reis gaan en het besef van wat je tijdelijk achterlaat, van alle lieve mensen, je huisje ,bedrijfje, poes etc. Tegelijkertijd word je ook steeds overvallen door een gevoel van dankbaarheid omdat je je ineens realiseert wat je wel niet allemaal hebt om dankbaar voor te zijn, een heleboel! Typisch geval van je ziet pas wat je hebt als het er even niet meer is, maar dat kan juist heel mooi en verhelderend zijn. Oh en ook af en toe het gevoel van “OMG wat hebben we nou gedaan!!” haha.
Vrijdag middag zijn we weg gereden. De foodtruck tijdelijk omgedoopt tot camperbusje. Ons voorlopige huis. Het zit zo volgepropt met spullen dat we er amper in kunnen staan, surfplanken, kano’s , mountainbikes, skateboards, alle daarvoor benodigde kleding en helmen, en natuurlijk instrumenten. Sfeervol is het niet maar dan moet het maar lekker weer worden zodat we veel buiten kunnen zijn. Op naar de bergen!
Voor we de Nederlandse grens overgingen hadden we nog even een stress moment toen we een mail kregen van het transport bedrijf dat de motoren niet over 8 maar over 4 weken al in Canada zouden zijn. Veel eerder dan in eerste instantie afgesproken was en niet haalbaar voor ons. Slik, help! Natuurlijk kwam die mail vrijdag om 17u en werd er niet meer gereageerd , zodat we ons daar lekker tot maandag druk over konden maken haha. Gelukkig hebben we toch een boot later voor ze kunnen regelen en wachten we nu op de definitieve aankomst datum van de motoren in Canada zodat we voor ons zelf vliegtickets kunnen boeken.
Inmiddels zitten we in het familie huisje in de Franse Pyreneeën. De afgelopen dagen zijn we daar heel langzaam naartoe gereden omdat we binnendoor zijn gegaan om de tolwegen te vermijden. We zijn nu tenslotte “ arme sloebers” met een budget van €25,- per dag (waar we ons nog niet aan gehouden hebben maar we beloven verbetering) Met tolwegen doe je er zo’n 16u over, binnendoor 3 dagen. Maar we hadden geen haast. We hebben onszelf maar meteen zuidelijke gewoontes aangewend. Dat wil zeggen, vroeg op, stukje rijden, uitgebreide warme lunch en dan een kleine siësta , weer verder rijden, broodmaaltijd met soep, koffie, potje beachball en naar bed. Zo voorkom je gelijk dat als je ’s avonds niet meteen een geschikte wildkampeer plek kan vinden en super laat aankomt, je dan nog uitgebreid moet gaan koken.
De rit binnendoor was sowieso veel leuker dan over de snelweg. Eerst mochten we lekker door de Nederlandse vrijdagmiddag spits haha, daarna reden we door de Ardennen waarna we sliepen in Rocroi, een oud vesting stadje waar we ’s ochtends ontbeten hebben bij de bakker met de eerste verse croissantjes en chocolade broodjes. Daarna reden we een heel stuk over de toeristische route door de champagne streek waar ons busje lekker een beetje uit de toom viel bij alle chique auto’s die er rondreden. We sliepen op de gratis camper plaatsen onderweg tussen de grijze nomaden (gepensioneerden die maanden rond trekken in hun campers) onderweg zagen we een zwarte fazant! Hebben we wilde kersen, vlierbloesem en dille geplukt. Zijn we naar een hippie markt geweest in het middeleeuwse stadje Mirepoix. En hebben we een douche genomen in Rennes-le-bains, een vergaan Romeins badhuis waar je nu gratis onder de warme thermale waterval mag badderen, zalig, helaas moet je wel eerst tot je knieën door een ijskoud stroompje en terug om er te komen, maar ach… Daarna zijn we doorgereden naar het huisje. Het is hier ontzettend stil op het moment. Je hoort niks anders dan vogels en de wind en verder geen enkel door de mens veroorzaakt geluid. Vandaag doen we lekker rustig aan.